 |
 |
هر لحظه برایت نامه نوشتم،
سپردم به دست باد که تو را بیابد و این شعر های تر مرا برای تو بخواند.
من خسته ام،خسته!!!
می فهمی؟
دیگر نمی خواهم هر غروب چشم انتظار آمدنت حیاط را جارو کنم و یا صبح به صبح برای شنیدن بوی سیب در کنار پنجره چشم انتظار بنشینم.
من خسته ام و دیگر هرگز برایت نامه نخواهم نوشت.
تو چه می دانی چقدر سخت است دستی پیش رود و خالی برگردد.تو از حکایت لیلی و مجنون چه می دانی؟!تو لیلی هزار مجنونی.
من دیگر خسته شدم .
من دیگر خسته شدم بس که نوشتم ونوشتم.
بس که صدا زدم، داد کشیدم،
بس که نامه نوشتم، ناله کردم،
سوختم،آتش گرفتم.
بس که تو ندیدی
نشنیدی
نبودی
نخواستی.
باشد!اصلا جواب نامه هایم را نده!من می روم و دیگر پشت سرم را هم نگاه نمی کنم
هرگز نگفته سخن از من نخواه فرود آیم
بگذار روی زرد مرا هرگز نبینند.
من!
همه جا را دنبالت گشتم
جنگل های سبز کوه های بلند چشم های روشن کوچه های تاریک
برگ به برگ،سخره به سخره،چشمه به چشمه
دنبال تو بودم و تو رخ ننمودی حتی برای یک لحظه
من خسته شدم بس که هر صبح دیوان حافظم را بر داشتم و هی این غزل آمد و من خواندم:
چه مستی ست ندانم که رو به ما آورد
که بود ساقی و این باده از کجا آورد...
خواندم و تو نبودی...
نگو !
نگو که نشنیدی آنگاه که نعره زدم :
ای یار من! ای یار من! ای یار بی زنهار من ...
تو ندیدی !
ببین!
دیگر دست از نوشتن کشیدم.
من دیگر ساده نیستم!!!!!!!!
نه!نه!الهی العفو الهی العفو الهی العفو الهی العفو
خدایا مرا ببخش
خدایا توبه
خدایا توبه
این ماه رمضانی که تمام می شود این جان من آتش می گیرد
هر چه می خواهد می گوید
نمی فهمد خدایا بچگی کردم شما ببخش
خدای من،من باز دیوانه شدم...
گفتم امسال ماه رمضانی به در و دیوار می زنم که ببینمت،
نشد!
حتما یک جای کار من خراب است
وگرنه تو که بزرگی
تو که رحمانی
تو که رحیمی
نرو باش بمان
من اصلا جواب نامه نمی خواهم، من نامه می نویسم بیشتر از همیشه ، تو اصلا جواب نده ،ولی نرو !
نرو!
بمان!
من هیچ توقعی از تو ندارم
هر جور تو راحتی!
همین سو سوی تو از آن سوی پرده های دور برایم بس است!
من که اینجا کاری نمی کنم فقط :
گنه کار گمان آمدنش را در نامه هایم ثبت می کنم...
نویسنده:نمیدونم...
 |
 |
